Pişman oldum çok erken (çok erken, çok erken) "Hiç bitmeyecek" derken de (derken de, derken de) Yaktığım ateş sönerken (sönerken, sönerken) Onu kalbe gömerken de (gömerken de, gömerken de
Pişman oldum çok erken (çok erken, çok erken) "Hiç bitmeyecek" derken de (derken de, derken de) Yaktığım ateş sönerken (sönerken, sönerken) Onu kalbe gömerken de (gömerken de, gömerken de)
Ben tuttum el üstünde (el üstünde) Ona değmezdi aslında (aslında) Haberi yoktu küstüğümde (küstüğümde) Saçı kalmadı yastığımda (yastığımda)
Hadi gitsem şerefimle ya da kalsın mı yanında? Bitmez savaşımda, korktuğumsa başımda Ona sor neyin yarışında? Sanki it dalaşında Ahtım var elinde, elim yakasında (yakasında, yakasında)
Pişman oldum çok erken (çok erken, çok erken) "Hiç bitmeyecek" derken de (derken de, derken de) Yaktığım ateş sönerken (sönerken, sönerken) Onu kalbe gömerken de (gömerken de) (Pişman, pişman oldum çok)
Her şeyi biliyorum, maalesef gözümle görüyorum Her sabah yanımda diliyorum Gelsen de istemem biliyorum Günlerdir hatıra siliyorum Sildikçe eksilip bitiyorum da Sanırım kendime geliyorum Anlatma yalan o biliyorum
Öldün artık (öldün artık), beni böyle tek bıraktın da Anlamam, nası' bi' belasın (belasın) Bilirim sevemezsin aslında (aslında) Kaçarım sessiz sedasız (sedasız) Görülür evinin terasında (terasında) Yakarım, hani var mı dahası? (Dahası) Yaşarım şehrin tenhasında (ah-ah, ah)
Pişman oldum çok erken (çok erken, çok erken) "Hiç bitmeyecek" derken de (derken de, derken de) Yaktığım ateş sönerken (sönerken, sönerken) Onu kalbe gömerken de (gömerken de, gömerken de)
Pişman-pişman oldum çok erken (çok erken, çok erken) "Hiç bitmeyecek" derken de (derken de, derken de) Yaktığım ateş sönerken (sönerken, sönerken) Onu kalbe gömerken de (gömerken de, gömerken de)
