Suçlusun be dünya Suçlusun be dünya Huzrumu verin ya verin ya
Suçlusun be dünya Suçlusun be dünya Huzrumu verin ya verin ya
Nasılsa bir ilk değil bu tipin silikliği Geceler triplik, kapalı bilincim İçine gir incin, üstüme giyindiğim Bu nefret ile hayat eskizimiz çizildi
Ceketin cebinde bir umut bi' çile Ne niye bilmeden yaşıyorum soyut ise Düşlerin peşinden koşanlar kibirle Tutup çeker kollarından "yükleriyle yürü" diye
İnsanı etiket eder bi' boku beceremeyen Ne denir geceler ecel burada sebepsiz bedel Ödedik seneler evvel yaşadık ne derecede Bütün bu anılar benim yakıştı çerçevelere
Yine de beni deneme, buharlı pencerelere Yazardık masumiyeti neşeyle el ele nefes Almak gibi alıştım Zorluğuna kaçmam geri
Suçlusun be dünya Suçlusun be dünya Huzrumu verin ya verin ya
Suçlusun be dünya Suçlusun be dünya Huzrumu verin ya verin ya
Bu gece yok huzurum, kendimle konuşurum Dört duvar arası ve duman ile yok oluşum Kaçıncı kovuluşum içimden, yolum uzun Beni kurtaran bu müziğin ruhuma dokunuşu
Önerim yok içelim, tutamam içi serin Etrafım dolu keriz yine de sorun benim Benim benim benin benim yine de sorun benim Neyse ki yaşadım ben bugüne kadar zoru sevip
Plastik ruhlu içinde kuşku Dolu bi' dünya kurdum, "oldum kurdu" Derken ufkum puslu Yine insanlar beni suçlu buldu
Yine onca renk ertelendi Beklediğim hayattan bol sebeple Gerzek gibi alıştım Boşluğuma kaçmam geri
Suçlusun be dünya Suçlusun be dünya Huzrumu verin ya verin ya
Suçlusun be dünya Suçlusun be dünya Huzrumu verin ya verin ya